NANG AKO'Y PATULAIN SA CLASS REUNION NAMIN
Salinlahi natin ang narito ngayon
para i-celebrate ang isang okasyon:
mga estudyanteng pawang bata noon
may sari-sariling hilig o ambisyon.
Hindi kailangang sumahin nang ganap
batay sa taon lang ang pagkakaedad;
kung mamamanata na magmurang-kamyas,
pihong makukubli ang lukot ng balat.
Iyon ang kahapong mainam lingunin
kahit na ano pa ang ating narating:
pagtuklas ng dunong na maihahambing
sa ibang bagay pang dapat ding tuklasin.
Nagsunog ng kilay ang bawat narito,
kumarera ayon sa kaya at gusto;
ang lapad ng papel sa pribadong mundo
ay posibleng lampas sa lapad ng noo.
Masarap ituring itong pagtatagpo
na pagbuhat natin ng sariling bangko;
nakatiyak tayo kung kelan ang upo
lalo kung nakita na may naitayo.
Salinlahi tayong magsalin din naman
ng dunong at danas ang ginagampanan;
ang haba o ikli ng ating nalakbay,
kung angkop at tiyak na pinagsumundan.
